Rozszerzenie (również: typ, format) to te kilka znaków po kropce na końcu nazwy pliku. Pozwala to odpowiednim programom na komputerze rozpoznać, co mają zrobić gdy próbujemy otworzyć taki plik. Innymi słowy, rozszerzenie określa z góry zawartość danego pliku.
Oto kilka najbardziej znanych formatów plików:
- .pdf – przenośny format dokumentów (ang. Portable Document Format)
- .doc / docx – format dokumentów. Nazwa pochodzi od oznaczenia że jest to dokument (ang. document) oraz „x” od nazwa standardu tworzenia dokumentów (ang. Office Open XML)
- .csv – format danych tekstowych oddzielanych przecinkami (ang. comma-separated values). Mogą dzięki temu służyć do przenoszenia danych w postaci tabel, które można potem wygodnie importować do różnych programów, np. arkuszy kalkulacyjnych
- .xls / .xlsx – plik arkusza kalkulacyjnego, np. Microsoft Excel
- .jpg / .jpeg – obrazek, a skrót pochodzi od nazwy algorytmu kompresującego nasz obraz (ang. Joint Photographic Experts Group), by zajmował mniej miejsca na dysku
- .png – obrazek, na zasadzie jak powyżej (ang. Portable Network Graphics)
- .mp3 – dźwięk, nazwa pochodzi od wersji algorytmu kompresji dźwięku (ang. MPEG-1/MPEG-2 Audio Layer 3)
- .txt – plik tekstowy o prostym ale szerokim zastosowaniu (bo nie definiuje struktur danych ani złożonych standardów). Właściwie może zawierać wiele rodzajów danych (np. kod programu czy skrypt strony internetowej), ale większość z nich posiada własne rozszerzenie, np. „.php”, „.html”, „.ini”, „.md” w celu określenia tylko i wyłącznie tego, co zawiera. Równie dobrze można utworzyć plik „artykuł.bwrite” i otworzyć go przy pomocy edytora tekstu, bo nadal będzie to plik tekstowy.