Na pierwszy rzut oka zadanie to tylko lista kroków do wykonania. Głównym celem jest zamknięcie zadania i przejście do kolejnego. Bardzo uogólniając, każde zadanie to pewien hipotetyczny problem do rozwiązania. Zatem zgodnie z ideą samo-dokumentacji, to nie tylko lista kroków do wykonania, ale także okazja do uzupełnienia braków, pozostawienia wskazówek, rozwiązań czy odnośników do innej części systemu.
Aktualizacja opisu
Opis zadania jest kluczowy, bo to on mówi co właściwie należy wykonać. Ale nie zawsze jest to dobry opis zadania. Często ma duże braki a praktycznie zawsze jakieś małe. Naturalnym jest że dopytamy o to, czego nie wiemy (np. autora zadania lub analityka), lub sami podejmiemy decyzję. Niesamowicie ważne jest by na tym etapie wprowadzić nowe ustalenia do zadania. Szczególnie jeśli konwersacja miała miejsce przy biurku współpracownika, na czacie czy callu (poza ekosystemem zadań). Bo tylko my wiemy co zostało ustalone, a dobrze by było aby każdy kto w przyszłości natrafi na zadanie mógł zrozumieć, co miało być wykonane. Najczęściej tym kimś jesteśmy my za kilka miesięcy, więc nie róbmy sobie pod górkę 😉
Komentarze
W zadaniu komentarze stanowią przedłużenie opisu. Dzięki komentarzom i wzmiankom, możemy zadawać pytania innym członkom zespołu i w ten sposób wyjaśniać nieścisłości lub nowe elementy zadania. Można też w komentarzach dodawać notatki ze spotkań. Ma to ten plus w przeciwieństwie do bezpośredniej edycji opisu, że od ręki widać chronologię zmian. Dzięki temu zyskujemy jeszcze lepsze zrozumienie zadania przez widoczną jego ewolucję. W komentarzach można dodać również wyniki testów czy opisy i screeny rezultatów zadania.
Ekosystem
To jak łatwo skojarzyć zadanie z innym elementem systemu jest szczególnie ważne w zarządzaniu projektem (na każdym poziomie). Mówię tu oczywiście o przebiegu obecnego sprintu, następnie o sprint review / demo, ale także o późniejszym utrzymaniu rezultatów takiego zadania. Dobrym przykładem będzie zadanie w systemie, który posiada integrację z systemem kontroli wersji (np. Jira + GitHub). Dzięki integracjom, możemy namierzać zadania już z poziomu kodu w naszym IDE. Wystarczy w opisie commita dodać identyfikator zadania w Jira. To spowoduje, że w kodzie widzimy ID zadania (można je łatwo wyszukać) a znów na zadaniu w Jira mamy linki do GitHuba (plus widoczne statusy czy Pull Request przeszedł pipeline, etc.). Tylko dodaliśmy ID do commita, a drastycznie zwiększyliśmy „przeżywalność” wiedzy zawartej w zadaniu.